Pentsatzen eta pentsatzen jarrita ere eskola garaiko lehen urteez, egia esan, ez daukat oroitzapen ugari. Horregatik, amarengana jo dut eta berak nire eskola garaiko une batzuk kontatu dizkit, eskolako argazkiak ikusten genituen bitartean. Orduan bai etorri zaizkidala urte haietako oroitzapen batzuk.
Nahiz eta eskola garaiko une askotaz ez oroitu, nire andereñoa nor zen gogoratzen naiz. Idoia izena zuen, oso irakasle atsegina eta maitekorra zen, gurekin egon zen 2 urte genituenetik 6 urte bete genituenerarte. Gelaren antolaketaz ere gogoratzen naiz, txokoetan banatzen ginen, txoko ezberdinetatik igaroz.
Asteko, gauza bat argi utzi nahiko nuke, hemen erabiliko ditudan izenak faltsuak dira, beraien intimitatea gordetzeko asmotan egin nahi dut. Beraz, nire eskola garaiko oroitzapen batzuk kontatzen hasiko naiz.
Eskola garaiko oroitzapen goxoak:
Oroitzen dudan momenturik politena nire urtebetetze eguna da, egun horretako protagonista bainintzen. Egun horretan oso pozik joaten nintzen eskolara; izan ere, hamaiketako bezala gozokiak eta gailetak eramaten genituen denentzako. Gelara iristen nintzenean denek zoriontzen ninduten, andereñoak gogorarazten baitzuen noren urtebetetzeak ziren. Jolasgaraiarako ordua iristen zenean, denak borobil batean eseri eta “zorionak” abestia abesten zidaten, ni zutik geratzen nintzen bitartean. Amaitzean, andereñoaren laguntzaz, gailetak eta gozokiak banatzen nituen. Denek eskerrik asko esaten zidaten eta oso gustura jaten zuten nik ekarritako guztia. Azkenik, poz-pozik jolasketara ateratzen ginen.
Aurreko egunean antzeko kasu bat ikusi nuen; izan ere, praktiketan nagoenetik 2 urtebetetze ospatu ditugu gelan. Haurrak beraien urtebetetzeak direnean oso pozik joaten dira eskolara gaileta eta gozokiekin. Gainontzeko haurrek, andereñoak gogorarazita, zoriondu egiten dute eta jolasgarairako ordua iristen denean, denak oso urduri, borobilean eseri eta “zorionak” abesten dute. Azkenik, urteak betetzen dituen haurrak gailetak eta gozokiak banatu eta poz-pozik jolasketara ateratzen dira beraien gaileta eta gozokiekin.
Amak kontatutako beste une polita eskolara hasi nintzenean da, 3 urterekin hasi nintzen lehenengo aldiz eskolan. Egia esan ez naiz asko oroitzen egun artaz. Amak kontatuta egokitzapen ona izan nuela esan dit. Gelara iritsi bezain pronto Maialen izeneko gelakide bat gerturatu omen zitzaidala eta berarekin jolastera joateko esan zidala kontatu dit. Ni, naiz eta oso lotsatia eta isila izan, berarekin jolastera joan omen nintzen. Hortik aurrera, baita ere nire lagun mina bihurtu zela kontatu dit amak. Beti elkarrekin ibiltzen ginela jolasean, bai eskolan eta eskolaz kanpo ere, ekintza asko egiten genituela elkarrekin eta beti pozez zoratzen ginela berriro astelehenetan gelan elkar ikusteko.
Praktiketan nagoenetik ikusi izan dut, haur batzuk beti elkarrekin jolasteko ohitura izaten dutela, eta badagoela gelan ikasle bat edo beste oso lotsatiak direnak eta asko kostatzen zaiela besteen aurrean hitz egitea. Hala ere, irakaslearen laguntzaz besteen aurrean hitz egiteko gai izaten dira. Gainera, haur horiek talde txikietan jolasten direnean irekiagoak direla ikusi ahal izan dut.
Eskola garaiko oroitzapen txarrak:
Oroitzen dudan momentu txar bat jangelan geratzearena da. Ez nintzen egunero jangelan geratzen, egun solteak izaten ziren; betez ere, ama lanetik beranduago atera behar izaten zuenean edo. Kontua da ni oso txarra izan naizela bazkaltzeko eta; batez ere, niri gustatzen ez zitzaidan janaria jartzen zutenean, adibidez: purea. Oso gaizki pasatzen nuen jangelan ia-ia ez nuen ezer ere jaten, eta beti azkenetarikoa geratzen nintzen.
Aurreko egunean antzeko kasu bat ikusi nuen praktiketan. Gelakide batzuk egunero geratzen dira jangelan, baina beste batzuk ez, noizean behin geratzen dira eta ez dute jangela gustuko. Goizean, negarrez sartzen dira gelara, badakitelako gaur jangelan geratu behar dutela. Andereñoa, berriz, haur horiek lasaitzen saiatzen da. Egunean zehar haur horiek nahiko triste igarotzen dute goiza eta bazkaltzeko ordua iristean, berriro negar egiten dute. Arratsaldean, jangelan bazkaldu eta gero, poz-pozik itzultzen dira gelara.
Oroitzen dudan beste momentu txar bat, gelan genuen gelakide bat da. Bera zen gelako zaharrena eta beti besteak baino gehiago zela uste zuen. Guri zirikatu eta jo egiten gintuen. Neskei iletik tira egin eta mutilei ostikoak ematen zizkien. Gu berarengandik baztertu egiten ginen, ez genuen berarekin jolastu nahi, beti jo egiten gintuelako. Horrek gehiago haserrarazten zuen bera eta andereñoari kontatzen zion guk ez genuela berarekin jolastu nahi. Azkenean, denak elkarrekin jolastu behar genuela gogorarazten zigun andereñoak, beti ere bata besteari minik egin gabe.
Egia esan nire praktiketan horrelako kasurik ez dut topatu oraindik. Batzuetan haur batzuk borrokan ibiltzen dira bata besteari joka baino momentuko gauza bat besterik ez da, momentuko haserrealdia, jostailu batengatik edo izaten da askotan.
Amaitzeko esan beharra dut hauek izan direla eskolan izandako oroitzapen goxoak eta txarrak. Orain, nik praktiketan nagoelarik, haurren une goxoak eta txarra ikusteko aukera izango dut. Eta ziurrenik batzuekin oso identifikatuta egongo naizela, orain aipatu ditudan kasu batzuetan bezala. Bestetik, irakasleak nola jokatzen duen une horietan ere ikusteko aukera izango dut.
